ع ش ق

دوستت دارم اما
این خیلی کم است
باور نکن!ء

روزهایم

سخت یا آسان، تند یا کند، دل پذیر یا دل آزار ...چندان فرق نمی کند. می گذرند لحظه هایم و من تنها نگاهشان می کنم
بزرگ می شوم. این بزرگ شدن را عجیب دوست دارم و می خواهمش از جان. نمی دانم باید کاری کرد یا رمز این بزرگ
شدن در کاری نکردن است! نمی دانم و این هم چندان مهم نیست. دلم را تمام و کمال سپرده ام به دست این روزهای پر طلاطم
زندگی و جایی همین نزدیکی ها نشسته ام و بی آنکه حواسش به من باشد تماشایش می کنم. گاه تشویقش می کنم به مبارزه و گاه
سکوت می کنم... می گذرند لحظه هایم و شکایتی ندارم. روشنی خورشید فردا را می بینم، نه شکایتی ندارم

...

من متولد دی ماه و عاشق زمستان، بیزارم از این سردترین زمستان زندگی ام.ء
حرف هایی هست که در سرم می چرخد و می چرخد و می چرخد اما انگار نه اینجا
جای گفتنشان است نه هیچ کجای لعنتی دیگر... حالم این روزها خوش نیست

معجزه

متولد میشوم
از نو
!در شب میلاد تو

.

.

!پی نوشت: تولدت مبارک همراه ترین هم دل دنیا

آینه

همیشه حرف می زد
حالا تنها نگاه می کند
آینه

خاکستری

نه سیاه سیاه
.نه سپید سپید
روزهای خاکستری من

پنجره خیال

در خیالم
پنجره ای دارم
که رو به چشمان تو باز می شود
...دم به دم