از نو می نویسم

نمی دانم چه حسی است که وادارم کرده به اینجا نوشتن یا نوشتن در هر کجای دیگر به جز آن کوچه. شاید پشیمان شوم،شاید نه.ء
حسم هر چه هست نه حس ترس است نه نگرانی. بیشتر دلگیرم و حس آدمی را دارم که مورد اهانت قرار گرفته است. یا بهتر بگویم دل چرکینم. هر چه کلنجار می روم با خودم نمی توانم دلم را راضی کنم که آن کوچه هنوز هم می تواند محل گذر من باشد. اینجا نوشتن بیشتر آرامم می کند انگار... یک روز دوباره هر کلمه ای که بنویسم خاطره می شود. اینجا یا آنجا چه فرق می کند؟ ... می نویسم.ء
.